Toña de Castalla

mei 6, 2016

Vandaag mag ik komen kijken hoe el jefe zijn toña’s (spreek uit: tonja’s) bereid. Toña is een regionaal zoet broodje, wat alleen in (de omgeving van) Castalla wordt gemaakt. De wijze waarop Pedro ze maakt verschilt weer van andere bakkers in het dorp. Het recept voor de tonã’s is van zijn oma van zijn vaders kant. Pedro is de laatste in de familie die dit recept maakt. Er gaan in ieder geval water, meel, ei, suiker, gist en citroenschil in. De rest van het recept is geheim, “La recetta secreto”, zegt hij lachend. Hij weet niet precies hoe oud het recept al is, maar het zal zeker 200 jaar oud zijn en misschien al langer. “Es muy muy antigua.”

Het deeg rijst in een grote teil, waarna Pedro het kneedt en in stukken verdeeld, die hij keurig afweegt in porties van 125 gram. Hij draait ze kundig tot een bol op de RVS tafel die hij heeft ingesmeerd met olie. Vervolgens drukt hij afwisselend aan de onderkant een soort holte of hij maakt juist een soort uitstulping. Het eindigt altijd in een mooi gevormde bol, die hij op de bakplaat plaatst en met zachte precisie iets plat drukt.

Tijdens de siësta kunnen ze mooi 35-40 minuten rijzen, dan gaan ze beslist de oven niet in, zegt Pedro. Na het slapen wordt het deeg bestreken met ei en worden ze in circa 15-30 minuten afgebakken in de oven, die achterin de piepkleine, zeer nette en schone keuken staat. Thuis heeft Pedro een houtgestookte steenoven, waar hij wel eens toña’s in bakt. Trots laat hij foto’s zien.

De houtoven van Pedro (foto’s: Pedro Galvan)

Na vijven kunnen we de toña’s proeven. De bollen staan fier en stevig overeind te pronken in de kleine plastic vitrine op de bar. Bestoven met poedersuiker, waarin het symbool van La Sucrera is gestreken: een mooi patroon in de vorm van een spiraal, wat verwijst naar de porras. Na het doorsnijden van de toña komt een veerkrachtig en zacht gistdeeg tevoorschijn. De smaak? Denk aan ons kerstbrood, maar dan van hoge kwaliteit en niet droog. Vers, mals, eenvoudig, maar oh zo lekker. Dat smaakt naar meer. We verorberen er nog één, onder het genot van de laatste slokjes caracillo – want die beviel goed gister.

In eerdere artikelen schreef ik over de churros en porras van La Sucrera, een xurrería in Castalla, een dorp in de bergen bij Alicante aan de oostkust van Spanje.

Xurrería La Sucrera
Calle Dr. Sapena 9, Castalla (Alicante), Spanje.

“Mijn beroep? Churrero.”

mei 6, 2016

De Spanjaarden zijn nog steeds dol op hun slaapje ’s middags. Na al minstens vijf keer voor een dichte deur gestaan te hebben, hebben we het nu eindelijk door. In januari hingen er nog geen openingstijden, dus het was elke keer een gok. Nu hangt er een bordje en weten we: open tot twee uur, en ná vijf uur. Met een beetje geluk hebben ze nog een paar churros over, “maar die eet je eigenlijk gewoon ’s ochtends (mañana), dan zijn ze op hun best.” zegt Pedro streng, maar vriendelijk.

Pedro is de eigenaar van La Sucrera, een eenvoudige xurrería in Castalla, een dorp in de bergen bij Alicante aan de oostkust van Spanje. La Sucrera is, zoals de naam al verklapt, gespecialiseerd in het maken en verkopen van churros. Het is een kleine zaak met bar, meerdere tafeltjes en sinds kort ook een terras. La Sucrera serveert meerdere soorten koffie, infusies, thee, chocolate (de échte Spaanse chocolademelk; met de dikte van vla), chupitos de licor, bier en daarbij allerlei hapjes, van zoetigheden en tostada con mantequilla tot tapas zoals caracoles (slakjes van de campo – het platteland – met kleine pepertjes, guindillas) en gebakken bloedworst (sangre frio).

Churros con azúcar

Churros con chocolate

La Sucrera is een echt familiebedrijf. Eigenaar Pedro, zijn vrouw Carmen, hun dochter Mari Carmen, Maria Jesús –  de zus van Pedro – en werknemer Pau. Alles wordt gemaakt met natuurlijke ingrediënten, van de pan con tomate, toña’s tot de churros y porras. Pedro gebruikt geen conserveermiddelen en kleurstoffen. “Nuestros productos son artsenal.” benadrukt Pedro – “onze producten zijn ambachtelijk”. De hele conversatie verloopt in het Spaans. Want Engels, dat spreken ze hier nauwelijks, al doen ze flink hun best. Geweldig avontuur dit, goed om mijn Spaans te oefenen.

La Sucrera: Mari Carmen, Pedro, Carmen, Maria Jesús en Pau.

Carajillo
Naast de bekende café solo, cafe con leche en cortado, bestel ik dit keer een carajillo. Pedro lijkt er veel plezier aan te beleven dit voor mij te bereiden. Carajillo is een klein glaasje koffie met één derde Spaanse brandy (Terry), citroenschil, een stukje pijpkaneel, en een zakje azúcar moreno. Eerst wordt het geheel verwarmd met de melkopschuimer. Dan wordt de brandy aangestoken en voortdurend geroerd met een lepel. Vervolgens gaat er nog espresso bij. Een kruidig en sterk drankje is het eindresultaat.

Pedro maakt een carajillo

Soy churrero
Pedro is churrero van beroep, dat is zijn specialiteit. Prachtig is dit, een beroep wat we in Nederland niet eens kennen! Naast churrero is hij ook banketbakker. Hij maakt bollería, een wisselend assortiment aan zoete broodjes – wat in het Frans ook wel viennoiserie wordt genoemd. “Tartas? No.” Wij gaan voor een soort koffiebroodje, con crema y pasas: gevuld met een beetje room en rozijnen. Lekker.

De volgende dagen mocht ik komen kijken hoe toña’s en porras gemaakt worden. Klik op de links om deze artikelen te lezen.

Rest mij te zeggen: ben je eens in Alicante of omstreken, een bezoekje aan Xurrería La Sucrera in Castalla beveel ik van harte aan. Je kunt hier heerlijk in alle rust aan de bar genieten en je Spaans oefenen of lekker mensen kijken tijdens de topdrukte tijdens de spitsuren, wanneer in hoog tempo porras of churros naar binnen worden gewerkt. De gastvrijheid hier is hartverwarmend en het eten ook. Pedro besluit met: “Me gusta cocinar…” – “Ik houd van koken… en van het opeten.” terwijl hij lachend over zijn buik wrijft.

Xurrería La Sucrera
Calle Dr. Sapena 9, Castalla (Alicante), Spanje.

Eten in Alicante: foodtrip

apr 4, 2016

Vaak zijn de plekken waar je het niet van verwacht, het allerleukst. Alicante, gelegen aan de oostkust van Spanje, is een waar eetparadijs. Het leent zich makkelijk voor een fijne wandeling: je slentert wat rond en het is verrassend hoeveel leuke eetzaakjes er in de straten verstopt zitten.

Mercado Central

Of je nu in een Spaans dorp of stad komt, nagenoeg overal is een overdekte markthal, dus ook in Alicante. Vooral leuk als je in je verblijf beschikt over een kookgelegenheid, zodat je ingrediënten kunt kopen om zelf een maaltijd te bereiden. Maar iets lekkers voor onderweg of thuis kan natuurlijk ook. Deze mercado heeft twee verdiepingen. Boven vind je een grote afdeling met voornamelijk carne. Denk aan alle delen van het dier (van kop tot staart) maar ook allerlei soorten worst, een bescheiden collectie kaas – let voor de grap eens op, “Nederlandse” Edammer en Gouda kaas is er altijd! – en gedroogde vis zoals mojama, gedroogde gezouten tonijn. Beneden is de verse visafdeling. Wil je wat kopen, kijk dan waar veel mensen staan en waar het fris ruikt en de vis mooie heldere ogen heeft. Bij een bepaald deel rook het namelijk wat minder fris. Je kunt hier terecht voor vele soorten, denk aan merluza (heek), sálmon (zalm), sardines, boquerones (verse ansjovis) en de mooiste mariscos (zeebeesten) zoals langoustines. Wil je eens voordelig allerlei soorten vis uitproberen, doe dit dan beslist in Spanje. In een ander deel van de hal zijn de mooiste groenten en fruit uitgestald, en wat allerhande andere producten, zoals peulvruchten, noten, zuidvruchten en heel grappig, bijna kneuterig; eieren in allerlei soorten en maten, gepresenteerd in mandjes. Ook tref je er kleine panaderia en pastelería, die brood en allerlei soorten koekjes verkopen. Opvallend in Spanje is het aandeel sin azúcar, zonder suiker, wat veelal gezoet wordt met maltitol. De sfeer is hier wat rauwer dan in de mercado central van Valencía. In Alicante is het allemaal wat kleiner, donkerder en voel je je de enige toerist. Zeker als je zo’n markthal nog nooit hebt gezien, is het erg leuk om eens mee te maken.

Tres semillas

Loop Mercado Central uit en in een van de straatjes schuin tegenover tref je al Tres semillas, een leuk zaakje dat vegan taarten verkoopt. De taarten komen over als homemade, niet strak als bij een dure patisseriezaak, maar het ziet er goed uit en smaakt lekker. Ik proefde de sachertorte met aardbei, van zachte cacao(cake)biscuit, met een laagje aardbeienconfiture in het midden en afgestreken met ganache. Ik moet bekennen dat ik hem lekkerder vond dan de sachertorte in Wenen. Ook deze dames verkopen taartjes sin azúcar, zoals bladerdeeg met plakjes appel en gezoet met een beetje agavesiroop (uiteraard wel een vorm van suiker, maar geen kristalsuiker) en een chocoladehartje gezoet met maltitol. Het chocoladehartje bevat een hele compacte chocolademousse en is vooral vers lekker. Ik had nog een stukje mee naar huis, en de smaak wordt de volgende dag wat minder. Dus geniet er meteen van, dat kan binnen of voor de deur op het terras met een sapje of café solo – espresso, zeer betaalbaar in Spanje. Of neem de lekkere aardbeientaart mee naar huis (ook de volgende dag nog lekker) waarmee eigenaresse Belinda poseert. De vulling doet aan kwark denken en is gemaakt van onder andere plantaardige room, aardbei en citroen. Zeer sympathieke plek met aardige dames en lekkere taartjes, wat wil je nog meer?

Tres semillas Avenida Constitución 16, Alicante.

Bollería Dorita
Veel zaken zijn ‘s middags in Spanje gesloten, zo ook deze bakkerij. Maar wat er in de vitrine stond zag er niet te versmaden uit.
Calle Bazán 36, Alicante.

Sudeste – The new food generation

Een prachtige zaak, met mooi vormgegeven logo dat binnen groot en sierlijk op de muur staat in een industrieel interieur met veel gerecycled hout. Sudeste, wat zuidoost betekent, heeft een kleine kaart met originele gerechten voor aardige prijzen. Hier eet je stylish, want de gerechten zien er mooi uit, maar zonder een opgeprikt gevoel, zittend op krukken aan de bar of aan hoge tafels. Een aantal gerechten van de kaart: tartaar van avocado, sesam en amandel, salades, hamburgers, Smørrebrød met mierikswortel, bladgroenten en eetbare bloemen, taco’s gevuld met confijte eend met sinaasappelsalsa en chipotle en eenvoudige desserts zoals fruit met yoghurt en honing – voor aardige prijzen. Ook kun je speciaalbiertjes en Fritzkola bestellen. Sudeste is maatschappelijk betrokken, want ze verkopen zelfs een plato solidario, een gerecht waarvan de winst naar een sociaal doel gaat. Helaas was mijn buik nog vol van de taartjes bij Tres semillas, maar het zag er allemaal erg lekker uit en het personeel was vriendelijk.

Sudeste Calle Bazán, 34, Local 1, Alicante.

Fran Segura Chocolab – pastelería artesanas

Dit is een voorbeeld van een aangename verassing waar Alicante vol mee zit. Ongepland kwam ik deze zaak tegen tijdens onze wandeling. De prachtige taartjes van patissier Fran Segura staan al voor je klaar in de vitrine met prachtige namen als amarillo (geel); een strak vierkant citroentaartje van eenvoudig (cake)biscuit met een laagje bovenop dat knalde van de kleur én smaak: citroen en een minimacaron met kokossmaak. Heerlijk. Zijn doel is eenvoudig gebak aan te bieden met een ingewikkeld concept. Interessant. Aan de wanden kun je een zakje volscheppen met notenrotsjes of geconfijte sinaasappel gedoopt in pure chocolade. Ook verkopen ze vierkante chocoladetabletten met sinaasappel of andere decoraties, stuk voor stuk prachtig om te zien en leuk om cadeau te geven. Wederom prettig geprijst, en de dame in de winkel (Andrea) is erg vriendelijk. Jammer dat mijn vocabulaire Spaans nog wat beperkt is, maar met handen en voeten kwamen we er ook wel uit.

Fran Segura Chocolab. Calle del teatro 14, Alicante.

Calle San Francisco

Deze straat loopt tussen twee mooie pleinen, is voetgangersgebied en heeft surrealistisch grote paddenstoelen waar je onderdoor loopt. De straat zit barstensvol met interessante eetzaakjes, ik noem er een paar:

Fläkta Natural

In de vitrine staan lollypops in alle kleuren van de regenboog en een even breed assortiment aan smaken. Een ijslolly kost maar €1,90 en is voor een klein bedrag naar wens uit te breiden met verschillende dips en toppings. De ijslolly frambuesa, framoos, was verrassend lekker. Het was sorbetijs, maar was totaal niet hard en ijzig maar tussen waterijs en roomijs in – erg smaakvol en fruitig.
Fläkta Natural Calle San Francisco 50, Alicante. Locatie Google Maps

Mery Croket

In dit zaakje kun je maar liefst elf (!) soorten croketas kopen met smaken waarvan het water je in de mond loopt. Daarnaast verkopen ze ook broodjes, drankjes en daggerechten, veelal gebaseerd op groenten.
Mery Croket Calle San Francisco 52, Alicante. Locatie Google Maps.

Laneu Helados Frescos

O wat ziet het er allemaal goed uit – zowel het grafisch ontwerp en de ijssmaken zoals caramelo ala sal (karamel met zout) – en wat zijn de recensies veelbelovend. Laneau is een ijssalon en verkoopt sorbetijs van biologisch fruit, roomijs en horchata – een drank uit de provincie Valencía op basis van aardamandelen. Jammer dat Lenau net op vakantie was toen wij langskwamen.

Laneu Helados Frescos Calle San Francisco 12, Alicante.

Calle Chicos!
Calle San Francisco zit vol met tapaszaken, dus kies er eentje aan die je aanspreekt. Opvallend is Calle Chicos, waar mensen buiten aan een soort loket staan te genieten van hun tapas en koude caña (biertje).
Calle Chicos! Calle Sanfranciso 20, Alicante.

Praktisch
Alicante is bereikbaar via het vliegveld van Alicante, bijvoorbeeld met Transavia en Vueling.

Kom je met de auto?
Zet je auto dan in parkeergarage Alfonso El Sabio, die zich pal naast Mercado Central bevind. Het fijne is dat deze parkeergarage per minuut rekent en dat voor maar 2 cent per minuut, oftwel €1,20 per uur midden in de stad. Ook zijn er gratis opvallend schone toiletten. Vanaf hier is alles goed bereikbaar te voet.

Avenida de Alfonso X El Sabio, Alicante.
Locatie: https://goo.gl/maps/C6vRy9jHFBq

Alicante is een aanrader om eens naar toe te gaan, en is gemakkelijk te combineren met een bezoek aan het prachtige binnenland of andere kustplaatsen. Het is vooral de kunst om te kiezen voor de niet zo toeristische plekken aan de Spaanse Costa Blanca.