Vlierbessen / Elderberries
Uit mijn moeders tuin 🙂 Nu nog een lekker recept erbij zoeken. Anyone?
Organic eggs / Biologische eitjes
Puur natuur, al die mooie kleuren!
Geitenkaasfondue
Onze eerste zelfgemaakte/bedachte kaasfondue was heerlijk. Voor twee personen: 200 gram echte feta (geit&schaap), 200 gram harde geitenkaas, 1 teentje knoflook, 150 ml droge witte wijn, scheutje citroensap, maizena. Wat betreft de harde geitenkaas: het is een harde kaassoort, maar dat betekent niet dat deze ook keihard aanvoelt. Gewoon de hardheid van een goudse kaas of edammer.
Verkruimel de feta en rasp de kaas. Pers het teentje knoflook en breng deze samen met de wijn aan de kook. Dit kan in de caquelon, maar ook op het vuur (gaat wat sneller). Als het kookt doe je het scheutje citroensap erbij (daardoor smelt de kaas beter), giet je het over in de caquelon en smelt je de kaas tot een egaal mengsel. Dan binden met maizena op gevoel, ongeveer een eetlepel met wat water mengen tot een egaal papje en dan door de gesmolten kaas roeren. Niet te dik binden, want dan krijg je een kaasklomp. En dan genieten maar… lekker met stokbrood, peer en perzik uit blik, gekookte broccoli, paprika, walnoten, groene knoflookolijven.. Eet smakelijk.
Een zeer handige en uitgebreide pagina met algemene richtlijnen en recepten voor kaasfondue vind je hier.
Kaki: ingewikkeld fruit
Ze keken me al een paar weken vanuit het rek aan. Een kratje vol met kaki’s. Nog keihard en niet geschikt om te eten. Vandaag was het dan zover, mijn eerste hapje kaki! Zacht, ik kon de schil zo stuk duwen, het vruchtvlees was knaloranje en zeer zacht, bijna papperig. Ik vond de smaak vrij neutraal, net zoals een papaya dat kan zijn. Ik was niet echt onder de indruk, ik dacht ook even aan de smaak van pompoen maar dan heel licht, zoet en sappig. Misschien is hij lekkerder met wat citroensap, dat helpt bij de papaya ook aardig.
Wat is nou het verschil tussen een kaki (ook wel persimon als verzamelnaam, om het nog moeilijker te maken) en sharonfruit? In theorie heel simpel eigenlijk. Sharon is de verbeterde versie van de kaki. Dus de kaki, maar dan zonder nadelen; vrijwel geen looizuur (tannine) zoals dat in de kaki pas verdwijnd als hij rijp is. De sharon is dus niet zuur, waardoor deze onrijp te eten is (als een appel), en heeft meestal geen pitjes, die je in de kaki wel tegen kunt komen. Een kaki is rijp als de schil oranje-rood is en er glazig uitziet (overrijp). Van september tot december komt de kaki uit Zuid-Europa en in de winter en het voorjaar uit Brazilië. Sharonfruit is verkrijgbaar van november tot en met maart en komt uit Israël. Nog redelijk nieuw is de Bouquet Persimon. Deze (alweer) verbeterde kaki lijkt op een oranje langwerpige tomaat, maar dan flink wat groter. Je hoeft bij deze soort ook niet te wachten tot hij overrijp is. Bouquet Persimon is verkrijgbaar van eind september tot en met december en komt uit Spanje.
Maar in theorie… welke vrucht heb ik nou geproefd? Ik zie door alle soorten de juiste vrucht niet meer! Mijn collega zegt het is een kaki, je kunt hem pas eten als hij rijp is. De “kaki” die ik at, was niet plat zoals een kaki wordt omschreven, maar langwerpig. Zou het om de Bouquet Persimon gaan? En mijn exemplaar had een zachte schil die je er zo vanaf trok, terwijl je een echte kaki niet zou kunnen schillen. Morgen ga ik eens haarfijn uitzoeken waar mijn exemplaar vandaan komt, en wat het nou in vredesnaam is. Een kaki of een sharon!
(Het was een kaki, de Bouquet Persimon en kwam uit Spanje…)
Foto: Annemiel (Flickr)
De ondergang van James Grieve
James Grieve is een ouderwets appelras. Het is een friszure appel en roept bij de oudere generatie herinneringen op aan vroeger. Toen aten zij deze appel meer dan wij nu nog doen.
James Grieve is vernoemd naar zijn ontdekker die het ras won uit een kruising tussen het oude Engelse ras Pott’s Seedling en een Cox Orange Pippin. Dit gebeurde in Edinburgh, Schotland. Rond 1890 is het ras in de handel gebracht in Edinburgh. In de jaren 20 won het ras in Engeland prestigieuze prijzen. Dit was een belangrijke basis voor zijn roem in Europa. Hij verdrong de Early Victoria uit de schappen en rassenlijsten. De appels hadden een groot nadeel: ze konden niet tegen stoten. Ze werden daarom voorzichtig naar de consument gebracht, vaak in met stro gevulde manden.
De beursheid die te gemakkelijk ontstaat door grijpgrage handjes in supermarkten is de grote reden dat het ras uit de schappen is verdwenen. De Delbar Estival is een verbeterde versie van de James Grieve, maar die heeft (nog) geen echte furore gemaakt. Bij ons was de Delbar Estivale tamelijk populair, over deze appel vertel ik hier binnenkort meer. De aanvoer van de James Grieve is van 35 miljoen kilo in 1983 teruggelopen tot 3 miljoen kilo in 1996. De oude boomgaarden met James Grieve zijn praktisch verdwenen. Maar her en der is hij in de welbekende kraampjes langs de weg nog wel te krijgen, of bij gespecialiseerde groente- en fruitzaken, zoals bij ons. Verkrijgbaar van begin tot eind september, het lekkerst in het begin, daarna wordt hij melig; de reden waarom wij hem al niet meer verkopen.